Opgroeien met kansenongelijkheid
Hans Spekman (56) groeide op binnen een arm gezin. Toen hij één jaar oud was overleed zijn vader, waardoor zijn moeder er alleen voor kwam te staan. Met warmte zorgde ze voor haar kinderen, maar de middelen ontbraken vaker. Hans is het nakomertje van het gezin, hij heeft nog drie oudere zussen. Ze groeiden op in een arbeidersgezin en dit merkten ze erg in de kansen die ze kregen. Arbeiderskinderen gingen standaard naar de huishoudschool als het meisjes waren en naar de Lage Technische School (LTS) als het jongens waren. Zijn drie zussen hebben dit pad gevolgd, maar Hans was de eerste in zijn familie die zich daaraan wist te ontworstelen. De verschillen in kansen zijn hem altijd bijgebleven. Spekman geeft aan dat je kunt voorspellen wie de armen van morgen zijn. “Om dit te veranderen moet het systeem worden aangepakt. Hulp moet gericht zijn op het doorbreken van een patroon, een patroon waar veel mensen in gevangen zitten maar ook veel mensen baat bij hebben.” Hans is gefascineerd door het helpen van kinderen en dat wil hij doen op een manier waarbij kinderen zich maximaal kunnen ontwikkelen. Spekman wil kinderen verder laten komen dan dat ze zelf dachten en ze daarmee laten concurreren met kinderen met meer kansen, zoals zijn eigen kinderen. Hoe moeilijk dit ook is.