Johanna (48) werkt inmiddels alweer vijf jaar voor Wyzer. Dit keer niet als gedetacheerde, maar voor het eigen projectbureau van Wyzer. “Daar werken we aan allerlei opdrachten op gebied van ruimtelijke ordening voor diverse gemeentes. Iedere gemeente kan hier aankloppen met opdrachten. We behandelen projecten rondom simpele vergunningen, die binnen een week of 2 à 3 zijn afgerond tot complexe aanvragen waar we soms wel een jaar mee bezig zijn. Het werk is heel divers en dat maakt het leuk”, vertelt Johanna.
Jaren ervaring
Johanna heeft een indrukwekkende carrière van zo’n 20 jaar in het vak van Ruimtelijke Ordening. “Mijn eerste 14 jaar bracht ik door in vaste dienst bij twee gemeenten. Daar begon ik wel echt uit mijn functie te groeien en werkte op de automatische piloot. Ik hoefde bij projecten niet eens meer de tekeningen erbij te pakken, omdat ik precies wist hoe alles eruit zag.”
Kans
Tijd voor iets nieuws dus, dacht Johanna. “Toen ik de kans kreeg om voor een bureau te werken dat voor meerdere gemeentes opdrachten oppakt, greep ik die met beide handen aan. Via verschillende bureaus ben ik uiteindelijk terechtgekomen bij Wyzer, waar ik fijne collega’s heb om mee te sparren en groeimogelijkheden krijg zodat ik mij zeker niet hoef te vervelen.”
Strategisch meedenken
Met name van de kans om strategisch mee te denken met projecten, geniet ze. “Soms heb je projecten waarbij bewoners, projectontwikkelaars en andere stakeholders niet op een lijn zitten. Ik vind het geweldig als het uiteindelijk dan toch lukt om plannen te realiseren. Het gaat dan veel verder dan een vergunning controleren op wet- en regelgeving. Juist het in gesprek gaan met mensen, alle neuzen dezelfde kant op krijgen en mensen met elkaar verbinden, maakt mijn werk heel leuk.”
“Mijn werk gaat veel verder
dan het verlenen van een vergunning
en juist dat maakt het zo leuk.”
Mensen verbinden
“Zo hadden we laatst een project rondom studentenhuisvesting in een oude bibliotheek. We hadden een projectontwikkelaar die graag de woningen wilde realiseren. De buurtbewoners waren helaas niet enthousiast, omdat ze bang waren voor geluidsoverlast en afval met ongedierte als gevolg. Ook zat er een maatschappelijke bestemming op het pand, waardoor je er niet mocht wonen. Door een stapje extra te zetten in mijn werk, met betrokkenen een goede kop koffie te drinken en te kijken waar de mogelijkheden tussen de regels liggen, is het project uiteindelijk wel gerealiseerd.”
“En dat werk houdt voor mij trouwens niet op na de vergunningverlening. Uiteindelijk heb ik ervoor gezorgd dat studenten, initiatiefnemers en omwonenden bij elkaar aan tafel gingen zitten voor een goed gesprek. Met als resultaat dat iedereen hier nu fijn kan wonen en niemand scheef kijkt naar de buurman die tegen het plan was of de student die er toch wel heel graag wilde wonen.”
Helikopterview
Naast haar vaardigheid om de neuzen dezelfde kant op te laten gaan, is het in deze baan ook belangrijk om een helikopterview te hebben. “Ik kijk wie ik bij projecten moet betrekken, wie er moeten samenwerken om het project verder te brengen en wie ik juist niet aan één tafel moet zetten om ook zo de snelheid erin te houden. Het gaat erom dat je de lijnen van bovenaf ziet en weet wie je wanneer en waarvoor moet benaderen.”
Veel meer dan een vergunning
“Het is een heel menselijke functie”, geeft Johanna aan. “Veel mensen denken dat we alleen achter een bureau bezig zijn met het verlenen van vergunningen, maar dat is niet zo. Bij een sportcomplex denk ik bijvoorbeeld mee over de plek van de straatverlichting, zodat mensen zich veilig voelen. Dit voorkomt ook het indienen van onnodige bezwaren of zienswijzen. En wordt er een nieuwe wijk aangelegd, dan neem ik daar bijvoorbeeld ‘groen’ in de straten in mee. Op die manier hebben we minder wateroverlast, doordat water beter weg kan lopen omdat de bodem niet volledig bedekt is. Er is ruimte voor groen om te groeien en ruimte om water te infiltreren.”
“Ook werkte ik aan een project waarin zo’n 15 ex-gedetineerden terug in de samenleving geplaatst werden. Je zet hen niet middenin een woonwijk. Dan voelt de buurt zich niet veilig en je wilt ook dat mensen rustig kunnen wennen aan de nieuwe samenleving. Dus zoek je naar een plek waar deze ex-gedetineerden woningen het beste passen, zodat alle betrokkenen het als een goede oplossing zien.”
Leefbaarheid
“Mijn baan draait echt om het realiseren van plannen waarmee we de leefbaarheid vergroten. Daarbij staat de fundering van die plannen altijd keurig binnen de lijntjes, maar moet je ook weten wat de reikwijdte en het buigingspunt van de wet- en regelgeving is. Flexibel zijn en dat goed kunnen onderbouwen zijn twee vaardigheden die je als specialist in het ruimtelijke domein zeker moet hebben, als je die leefbaarheid echt wil creëren.”
In de 30 jaar waarin Johanna in de bouwwereld werkt, heeft de sector zicht vooral in de laatste jaren sterk ontwikkeld. Van groene wijken tot circulair slopen en bouwen. Er zijn voorlopig nog genoeg uitdagingen te vinden voor deze ambitieuze ambtenaar.
